Het Noordereiland

Allereerst wil ik alle kinderen van groep 5 van de Woldzoom in Roden bedanken voor de super leuke reacties! Leuk dat jullie allemaal gereageerd hebben en ons zo goed aan het volgen zijn! Jolien heeft de kinderen net zo goed lesgegeven als bij jullie op school, maar dan allemaal in het Engels. Goed he?! Maar dat liedje van ‘I like the flowers’ kunnen jullie veel beter zingen dan hen! En kennen jullie dat leuke lied nog van ‘I’am a ford’?? Die heb ik ze ook aangeleerd met al die grappige bewegingen! Denk veel aan jullie en ben jullie zeker niet vergeten! En ook de lieve juffen, Trijnie en Judith, niet! ;)

Na onze tracking in Abel Tasman NP hebben we meteen de ferry gepakt naar het Noordereiland. We hadden nog spierpijn en geen puf om nog een tracking te gaan doen. En met regenachtig weer wil je toch niet aan het wandelen zijn. Aangekomen in Wellington waren we meteen de kluts kwijt. Zo’n grote stad hadden we in tijden niet gezien (er wonen namelijk meer mensen op het Noordereiland dan op het Zuidereiland).

Aangekomen in het centrum hebben we ons meteen gestort op een museum ‘Te Papa’ om meer te weten te komen over de Maori’s! Helaas was er niet veel over hun te vinden, op een aantal hutjes en gereedschappen na. Na het musuembezoekje zijn we met een rode Cable Car naar boven gegaan om vervolgens via de Botanic Gardens naar beneden te lopen. Daarna heerlijk uiteten geweest en s’avonds een leuke film ‘Paul’ bekeken in het Embassy Theater. Zo grappig om in een theater een film te bekijken. We hadden super grote leren stoelen...daar kan Pathe nog iets van leren. ;) Na een lange dag in Wellington kwamen we terug op de camping en zagen we 10 missed calls van Mama Tua ‘Lea’. We konden hun toch nog de volgende dag ontmoeten als we voor 3 uur in Palmerston North waren. Harold de volgende dag erheen gescheurd...wel aan de speedlimit gedacht hoor?! Jolien houdt een oogje in het zijl als het even te hard gaat. Twee boetes is wel TE veel van het goede (weggegooid geld)! In het park hebben we samen heerlijke broodjes gegeten en daar de andere zoon, Abraham, vrouw Melissa en dochter Ella ontmoet. Na de lunch zijn we naar Marthijn, Nicola en super schattig zoontje Elijah (3 mnd) gegaan om daar een aantal dagen te verblijven. We hebben een super gezellig tijd met de familie gehad. Na heerlijk gegeten te hebben bij beide gezinnen, potje bowlen, sightseeing rondom Palmerston North en voor Harold de klap op de vuurpijl: een potje voetballen achter de Xbox met Marthijn, hebben we onze trip voortgezet naar de Tongariro NP. Helaas was het slecht weer, te veel wind voor de volgende dag, waardoor we de Crossing niet konden doen. Ons super goed vermaakt in Taupo. Een super leuk stadje aan het meer waar we veel mooie geisers en mud pools hebben gezien. De allerberoemste geisers en mud pools gaan we in Rotorua zien, maar dit was alvast een voorproefje.

Teruggekomen in het NP konden we gelukkig de volgende dag WEL de Crossing doen! Vroeg opgestaan, want de bus bracht ons optijd naar het beginpunt om ons na de crossing weer op te komen halen (aan de andere kant van de berg, vandaar de Crossing ;)). 6 uur later en super mooi zicht op de vulkaan Tongariro, blue lakes, Red Crater te hebben gehad waren we helemaal bekaf. Vooral Jolien kon niet meer lopen, want de daling had zo erg op haar knieen gebonkt! En een aantal dagen erna was de spierpijn nog te voelen... Maar het was het zeker waard! Het heeft ons een mooie ervaring en mooie foto’s opgeleverd ;)

Na de Crossing zijn we meteen doorgereden naar Taupo om de volgende dag naar Rotorua te gaan om daar een tattoo voor Harold te zoeken! Op zondag aangekomen konden we helaas niet meteen achter een tattoo aan dus zijn we naar de echte beroemde geisers en mud pools gegaan in Wai-O-Tapu. Een stuk groter dan wat we eerst gezien hebben en een stuk meer stank. Wat kunnen die baden stinken zeg! Het heeft een muffe geur en het is zo heet dat het de hele tijd kookt, bubbelt! Maar toch gek om te zien dat sommige van die mud pools groen of knal geel zijn...Erg gek die vulkanische grond!
Ook in Rotorua hebben we ein-de-lijk de Maorishow gezien, met de Haka (War dance) en andere mooie liederen en dansen. Super leuk om mee te maken! We hebben er films van gemaakt hoor dus we laten jullie meegenieten als we weer terug zijn! :D

Misschien leuk om te weten dat Abel Tasman de eerste was die het land ontdekt heeft in 1642. Jaja...een Nederlander! Hij heeft het Nieuw Zeeland genoemd maar heeft nooit voet aan land gezet, omdat de Maori’s de Haka, War Dance, deden. Het zag er voor de Nederlanders erg anstaanjagend uit en daarbij hebben de Maori’s ook nog eens vier van zijn mannen gedood. Daardoor is hij rechtsomkeer gegaan. Zijn opvolgers waren Captain Cook en een Fransman de Surville.

Doordat de Maori geen schrift kennen, geven ze hun geschiedenis/tradities door middel van zang, dans, verhalen en kunst door. De vrouwen zijn experts in het weven (raranga), vlechten en rietpanelen maken. Deze rietpanelen, genaamd tukutuku, worden gebruikt als decoratie aan de wanden in gemeenschapshuizen. De mannen staan bekend om hun fantastische houten kunstwerken (whakairo) en het maken en decoreren van vaartuigen zoals kano’s. Het hoofd is voor de Maori het belangrijkste deel van het lichaam en die wordt dan ook vaak afgebeeld in het hout. De houten maskers van de Maori zijn herkenbaar aan de bolle, uitpuilende ogen en een uitgestoken tong. Dit zie je ook weer terug tijdens verschillende oorlogsdansen (Haka), waarbij de mannen hun ogen groot opzetten en hun tong uitsteken om de vijand te intimideren. Deze dans wordt uitgevoerd op zogenaamde Hangi feesten. Een hangi is een maaltijd waarbij vlees, vis en groente in de hete grond zijn gaargestoomd.

Ook de tatoeages (Ta Moko) van de Maori zijn wereldwijd bekend. Ta Moko gezichttatoeages worden nog steeds gedragen door Maori die de traditie van hun voorouders voort willen zetten. Waarschijnlijk zijn de Ta Moko’s ontstaan, omdat de Maori geloofden op deze manier een spirituele band te krijgen met de stamvaders. Dezelfde ontwerpen die op beelden werden aangebracht van regionale goden, werden ook op het gezicht getatoeëerd. Dit gebeurde door lijnen in het gezicht te snijden en deze op te vullen met inkt die werd verkregen door het verbranden van rupsen, de schors van de Kapara boom of hars. De roet werd bewaard in kleine gedecoreerde potten, die als zeer kostbaar werden beschouwd (op deze manier heeft Harold de tatoeage gelukkig niet gezet).

Maandag, op Lorena haar verjaardag, heeft Harold zijn tattoo laten zetten! Het was zo gepiept...eerst moesten we het hele verhaal opschrijven wat Harold belangrijk vond in zijn leven...daarna werd meteen het idee op zijn been getekend...(Jullie lezen het goed, geen ontwerp op papier, maar direct op het been)...Beetje bijgewerkt...en de hele familie werd als kronkel getekend en daarna werden alle lijnen en variaties aangebracht. De lijnen gaan van boven naar beneden en daar zit de gedachte achter van het Noorder naar het Zuidereiland. Er zijn tandjes van walvissen en haaien getekend en dit betekent ‘reizen’, omdat de walvissen ook altijd overal heen zwemmen. Na 3 uur stond ‘ie echt op zijn been; a real MAORI ‘Ta Moko’ TATTOO!

Met een tatoeage rijker zijn we richting Coromandel gegaan om naar de Hot Water Beach te gaan waar iedereen in het zand een kuil moeten graven om vervolgens de kuil vol met hot water te laten stromen. Leuk idee, maar toen wij er aan kwamen was er helemaal NIEMAND! Daarna toch een goedmakertje met de Cathedral Cove, een mooie ruige kust en geweldig uitzicht over de Bay of Plenty!

De volgende dagen hebben we in de camper doorgebracht om bij Cape Reigna aan te komen. Een super mooi plek met een vuurtoren waar de zee en de oceaan samenkomen. De Maori’s hebben een mooie gedachte bij deze plek:

The meeting point: Cape Reigna marks the separation of the Tasman Sea from the Pacific Ocean. These turbulent waters are where the male sea meets the female sea. The Wirlpools (zie foto) where the currents clash are like those that dance in the wake of a Waka (canoe). They represent the coming together of male and female – and the creation of life.

We moesten het in het Engels vertalen, want dan klinkt het altijd veel mooier als dat je het gaat vertalen naar het NL.

De laatste paar dagen zullen we in Auckland doorbrengen en donderdag moeten we Emo terugbrengen. Wat zullen we hem gaan missen!! Overal heeft hij ons veilig heengereden, ook met dank aan de goede chauffeur natuurlijk! ;) En wat was het fijn om zo te kunnen reizen in plaats van hostel naar hostel te gaan!

We zullen onze reis (deel 2) mooi afsluiten met de geweldige ervaringen die we hier in Nieuw Zeeland hebben mogen meemaken. We hebben alle momenten opgeslagen in onze geheugen en gedachten! :D

En gelukkig hebben we alle super mooie foto’s, om al onze bijzondere momenten nooit te vergeten! En deze zijn te zien op de site:

http://www.mijnalbum.nl/Album=WY6NR6KA